DO Święty głupiecNasi przodkowie traktowali „miejskich szaleńców” z głębokim szacunkiem. Wydawałoby się, dlaczego taki zaszczyt dla na wpół obłąkanych łachmanów niosących jakieś bzdury? Jednak ci ludzie, prowadząc więcej niż naszym zdaniem dziwny sposób życia, wybrali swój własny, szczególny sposób służenia Bogu. Przecież nie bez powodu wielu z nich posiadało cudowne moce, a po śmierci zaliczano ich do kliki świętych.
Błogosławiony ze względu na Chrystusa
Święci głupcy byli znani od zarania chrześcijaństwa. Apostoł Paweł w jednym ze swoich listów powiedział, że głupota jest mocą Bożą. Błogosławieni wędrowcy, którzy wyrzekli się dobrodziejstw codziennego życia, zawsze cieszyli się szacunkiem otoczenia. Wierzono, że Pan przemawiał przez usta świętych głupców, wielu z nich zostało obdarowanych zdolnością widzenia przyszłości.
Szczególny stosunek do ludu Bożego odnotowano już w Cesarstwie Bizantyńskim. Głupcy z Konstantynopola mogli publicznie obnażyć wady możnych tego świata, ich niestosowne czyny, bez obawy przed karą za ich bezczelność.
Trzeba powiedzieć, że rządzący rzadko tłumili błogosławionych, wręcz przeciwnie, uważnie słuchali ich słów i, jeśli to możliwe, „rewidowali” ich zachowanie. Bogate damy ze stolicy imperium wieszały nawet łańcuchy świętych głupców w swoich domowych kościołach i czciły ich jako świątynie.
Jednak przede wszystkim czcili błogosławionych ze względu na Chrystusa na ziemi rosyjskiej. Rzeczywiście, przez kilka stuleci Kościół prawosławny kanonizował 56 „pielgrzymów Bożych”. Najsłynniejszymi z nich są Maksym z Moskwy, Marta Błogosławiona i Jan Wielki Kołpak, których ostrzeżenia wielokrotnie ratowały ludzi przed kłopotami i nieszczęściami.
Trzeba powiedzieć, że święci głupcy cieszyli się wielkim szacunkiem nie tylko w czasach starożytnej starożytności. Tak więc na początku ubiegłego wieku błogosławiony głupiec Mitka z miasta Kozielsk był kilkakrotnie zapraszany na dwór cara Mikołaja II, gdzie modlił się z nim i Wielkimi Księżnymi, pił herbatę z dżemem, a następnie został wysłany do domu królewskim pociągiem.
Co dziwne, wizerunek błogosławionego był bliski Stalinowi. Słuchając opery „Borys Godunow” w 1941 r., „ojciec narodów” był tak przesiąknięty niewielką rolą Iwana Kozłowskiego, który śpiewał rolę świętego głupca, że kazał artyście przyznać Nagrodę Stalina.
Urodzony na werandzie
Jednym z najsłynniejszych świętych głupców w Rosji jest Bazyli Błogosławiony (Nagi), który żył pod koniec XV - pierwsza połowa XVI wieku. Jego imię nosi piękna świątynia wzniesiona w centrum stolicy.
Wasilij rozpoczął swoje życie na ganku katedry Objawienia Pańskiego we wsi Jełochowo (dziś jest to jedna z dzielnic Moskwy), gdzie jego matka została nagle zwolniona z ciężaru.
Od dzieciństwa Wasilij zadziwiał swoich krewnych dokładnymi przewidywaniami. Był przy tym miłym i pracowitym chłopcem, a w wieku 16 lat przyjął wyczyn głupoty, kiedy został wyznaczony na praktykanta u szewca. Pewnego razu do właściciela Wasilija przyszedł bogaty kupiec i zamówił dla siebie drogie buty. Kiedy gość wyszedł, chłopiec wybuchnął głośnym płaczem, mówiąc innym, że kupiec „postanowił zrobić pamiątkowy but, którego nigdy nie założy na nogi”.
Rzeczywiście, klient zmarł następnego dnia, a Wasilij, opuszczając szewca, zaczął wędrować po Moskwie. Wkrótce święty głupiec, który zimą i latem chodził nago po ulicach miasta, okrywając swoje nagie ciało jedynie ciężkimi żelaznymi łańcuchami, zasłynął nie tylko w stolicy, ale także w jej okolicach.
Zachowały się legendy, że pierwszym cudem Wasilija było ocalenie Moskwy przed najazdem Chana Krymskiego. Na jego modlitwę najeźdźca, który zbliżał się do stolicy, nagle zawrócił swoją armię i udał się na step, choć przed nim leżało prawie bezbronne miasto.
Całe życie Wasilija miało na celu pomoc biednym i pokrzywdzonym. Otrzymując bogate dary od kupców i bojarów, rozdawał je tym, którzy szczególnie potrzebowali pomocy, i starał się wspierać ludzi, którzy wstydzili się prosić innych o litość.
Legendy mówią, że nawet sam car Iwan Groźny szanował i bał się świętego głupca. Tak więc po stłumieniu buntu w Nowogrodzie na rozkaz cara w mieście przez kilka tygodni odbywały się okrutne egzekucje. Widząc to, Wasilij po nabożeństwie podszedł do cara i wręczył mu kawałek surowego mięsa. Iwan Wasiljewicz wzdrygnął się gwałtownie przed takim prezentem, któremu święty głupiec oświadczył, że jest to, jak mówią, najodpowiedniejsza przekąska dla tych, którzy piją ludzką krew. Zrozumiawszy aluzję świętego głupca, car natychmiast nakazał zaprzestać egzekucji.
Muszę powiedzieć, że do śmierci Iwan Groźny szanował świętego głupca i słuchał jego słów. Gdy w 1552 roku Błogosławiony przygotowywał się do odejścia do innego świata, car wraz z całą swoją rodziną przyszedł się z nim pożegnać. A potem, ku zaskoczeniu otaczających go, Wasilij wskazał na najmłodszego syna Strasznego Fiodora i przewidział, że to on będzie rządził Moskwą. Po śmierci Błogosławionego car wraz z bojarami zabrał jego trumnę na cmentarz Trójcy Świętej i pochował jego ciało na ziemi.
Kilka lat później car nakazał wybudować świątynię na cześć schwytania Kazania, która obecnie znana jest nam jako świątynia św. Bazylego Błogosławionego, w pobliżu miejsca pochówku świętego głupca.
W 1588 roku patriarcha Hiob kanonizował Bazylego do kanonu prawosławnych, jego relikwie umieszczono w srebrnej kapliczce i wystawiono w jednej z kaplic kościoła. Dziś są jednym z głównych sanktuariów Moskwy i słyną z licznych cudów.
Strażnik Petersburga
Błogosławiony jest kolejny szczególnie czczony święty świętego głupca Rosji Ksenia Peterburgskaja … Urodziła się w latach 20. XVIII wieku w rodzinie szlacheckiej i wyszła za mąż za nadwornego śpiewaka Andrieja Fiodorowicza Pietrowa.
Ale kilka lat później mąż Xeni zmarł nagle, a po jego pogrzebie młoda wdowa radykalnie zmieniła swój styl życia. Zdjęła sukienkę kobiety, włożyła ubrania męża, rozdała cały majątek swoim przyjaciołom i poszła wędrować po mieście. Błogosławiony oświadczył każdemu, że Xenia umarła, a ona była jej zmarłym mężem Andriejem Fiodorowiczem, a teraz odpowiedziała tylko na jego imię.
Wędrując po ulicach, błogosławiona Xenia wytrwale znosiła wszelkie kpiny miejskich dzieci, odmawiała dawania jałmużny, tylko od czasu do czasu przyjmowała pieniądze z „królem na koniu” (stare grosze) i starała się w każdy możliwy sposób pomagać ludziom radą lub terminem Prognoza. Zatrzymując więc jedną kobietę na ulicy, Ksenia wręczyła jej miedzianą monetę, mówiąc, że pomoże ugasić pożar. Owszem, kobieta wkrótce dowiedziała się, że pod jej nieobecność w domu wybuchł pożar, ale bardzo szybko udało im się go ugasić.
Późnym wieczorem Xenia opuściła miasto i modliła się tam do rana na otwartym polu, składając pokłony ze wszystkich czterech stron. Wkrótce błogosławiony stał się znany w całym Petersburgu. Była mile widzianym gościem na Targu Odżywczym, ponieważ wierzono, że jeśli spróbuje produktu, jego właściciel będzie miał gwarancję udanego handlu. W domach, do których chodziłem odpocząć lub zjeść obiad
Panowała Ksenia, szczęście, spokój i dobrobyt, więc wielu ludzi próbowało zaprosić takiego gościa pod swój dach.
Zauważono, że jeśli Xenia poprosiła kogoś o coś, wkrótce czekały go kłopoty, ale jeśli wręcz przeciwnie, przedstawiła jakąś drobiazg, obiecało to szczęśliwemu wielką radość. Widząc świętego głupca na ulicy, matki pospieszyły, aby przyprowadzić do niej swoje dzieci. Wierzono, że jeśli je pieści, maluchy wyrosną silne i zdrowe.
Błogosławiona Xenia zmarła w 1806 r., a po jej śmierci została pochowana na cmentarzu smoleńskim w Petersburgu. I wkrótce z całego kraju przybyli do jej miejsca spoczynku chorzy i cierpiący, chcąc skorzystać z pomocy zmarłego świętego głupca. Na początku XX wieku nad grobem Xeni zbudowano przestronną kamienną kaplicę z darami od wierzących, a przepływ pielgrzymów tutaj nie wyschł nawet w czasach sowieckich.
Błogosławiona Ksenia z Petersburga została zaliczona do prawosławnych świętych dopiero w 1988 roku. Uważa się, że pomaga wszystkim ludziom, którzy zwracają się do niej o pomoc. Najczęściej wierzący proszą ją o zapewnienie dzieciom szczęśliwego życia rodzinnego i zdrowia.
